Język migowy jest to najczęściej stosowana metoda komunikacji osób niesłyszących. Jest językiem społeczności Głuchych i jednym z wyznaczników ich tożsamości kulturowej. Od czasu gdy powstawały pierwsze szkoły dla niesłyszących język migowy ciągle ewaluuje i rozwija się, tworzą się regionalizmy i powstają nowe znaki. Można w nim doszukać się wielu podobieństw do języka dźwiękowego: otwartość, przemienność, dystynktywność, możliwość komunikowania się z dystansu, szybkiego znikania oraz występowanie sprzężenia zwrotnego.
W związku z niewielką ilością publikacji w Polsce dotyczących kształcenia dzieci niesłyszącychw wieku przedszkolnym i w I etapie edukacyjnym, Fundacja „Przerwij Ciszę” opracowała dla nauczycieli i rodziców zestaw ćwiczeń dostosowanych do specjalnych potrzeb i możliwości dzieci niesłyszących i słabosłyszących.
Nauka języka migowego, nastawienie na przekaz i odbiór komunikatów wizualno – przestrzennych wzbogaca i przekłada się na jakość komunikacji, rozwija elementy niewerbalne, oraz usprawnia mowę ciała, poprawia i polepsza pamięć wizualną i wyobraźnię. Dzięki nauce języka migowego człowiek staje się bardziej otwarty, kreatywny, twórczy, pewniejszy siebie oraz łatwiej nawiązuje kontakt z drugim człowiekiem.
Kanał przekazu o charakterze gestowo – wzrokowym umożliwia wielokierunkową transmisję. Istotnym elementem komunikacji za pomocą języka migowego jest utrzymywanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą. Język migowy jest językiem uniwersalnym. Badania dowodzą, iż w codziennej komunikacji aż około 80% informacji ludzie przekazują sobie w postaci niewerbalnej. Język jak i środki pozawerbalne odgrywają istotną rolę w regulacji zachowań społecznych.
Podręcznik do nauki języka migowego ma na celu ułatwienie nawiązania „rozmowy” między osobą niesłyszana a słyszącą. Zawiera on 621 znaki niezbędne do podstawowej komunikacji, podzielone na bloki lekcyjne. Zakres słownictwa zawarty w podręczniku jest wystarczający do podstawowej komunikacji z osobą niesłyszącą.
Jest niezwykle przydatna szczególnie w kształceniu młodych osób, których rodzice są słyszący. Dla dzieci niesłyszących z rodzin niesłyszących, język migowy jest językiem naturalnym, poznawanym w domu i przyswajanym od pierwszych miesięcy życia, więc nie występuje konieczność uczenia ich języka migowego w sposób sformalizowany. W znacznie trudniejszej sytuacji są dzieci głuche rodziców słyszących – nie mają skąd czerpać wzorców, najbliższe otoczenie nie zna sposobów na komunikację z maluchem i zaczynają się problemy.